Χανόμαστε

Τα τελευταία 5 χρόνια δημοσιεύθηκαν ορισμένες έρευνες σχετικά με το τι εστί να είσαι Κύπριος. Πέρα του ότι γνωρίζουμε ήδη ότι είμαστε οι καλύτεροι στην σούβλα, τα ινστιτούτα αισθητικής και τα μπούκκικα, μάθαμε απο την ευρωπαική επιστημονική κοινότητα και άλλες πολίτιμες πληροφορίες που μας τιμούν αναλόγως.

Για παράδειγμα, είμαστε απο τους πρώτους στην παρακόλουθηση τηλεόρασης, στην γεννική βαρεμάρα, στην επιστημονική άγνοια και προπαντώς - εξαιρετικά θρήσκοι και ρατσιστές - που όμως φροντίζουμε να έχουμε ακαδημαικό πτυχίο.

Αυτές οι στατιστικές δεν μας χαλούσαν ποτέ. Πάντοτε τις απορρίπταμε μιας και έχουμε και κάποιες αλλεργίες με οτιδήποτε έχει να κάνει με παιδεία, επιστήμη ή ακόμη και πρόοδο.Κι’ όμως σε αυτό το ένδοξο Κυπριακό σύμπαν του παραλόγου και της απανταχού μισαλλοδοξίας, συμβαίνει και ένα άλλο παράδοξο. Όχι, δεν είναι το οικονομικό γιατί μάλλον καταλάβαμε ήδη ότι μιας και είμαστε απο τους πιο υπέρβαρους στην Ευρώπη, η κρίση μπορεί να κάνει και καλό στην γραμμή μας. Αυτό που μας συνταράσσει όλους διαχρονικά - απο πολιτικούς, σε παράγοντες και πολίτες - είναι ότι μάθαμε πρόσφατα ότι εμείς, οι Κύπριοι, δεν θέλουμε πλέον να αναπαράγουμε κομματοποιημένους γαλαζοαίματους πολίτες. Ταυτόχρονα, οι “ξένοι”, ντροπιάζουν ακόμη και αποκίες κουνελλιών. Ναι. Έχουμε πρόβλημα γιατί κάποιοι ανθρώποι, “ξένοι”, αναπαράγονται στην Κύπρο, ενώ το ένδοξο Κυπριακό DNA παραμένει ανεκμετάλλευτο!

Ο κ.Παρασκευάς Σαμάρας, Πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Πολυτέκνων, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου (άκουσον, άκουσον) γιατί οι ανθρώποι που σας περιέγραψα πιο πάνω σταμάτησαν να δημιουργούν οπισθοδρομικά αντίγραφα. Ανυσηχεί λέει, παράφορα. Αλόπως φένεται ότι δεν του κάθεται το γεγονός ότι ταυτόχρονα αντικαθιστάται το δημογραφικό τοπίο με ένα κοσμικό πολίτη απο άλλες χώρες. Προφανώς είναι εξαιρετικά λυπηρό για αυτόν γιατί ο “ξένος” αυτός πολίτης δεν πρωτεύει σε οτιδήποτε που έχει να κάνει με ζώο αλλά με άνθρωπο. Τουλάχιστον, βάση των εγκαθεδρυμένων ναζιστικών στερεοτύπων, η στάση του, δεν μπορεί να θεωρηθεί ρατσιστική μιας και ο “ανθρώπινος” οργανισμός που πρεσβεύει, νοιάζεται αποκλειστικά για τα κυπριακά παιδιά και τους γονείς τους (που αναπαράγονται για να διατηρούν την καρέκλα του) και όχι για τους “ξένους”.

Όντως καλοί μου συμπολίτες. Τι θα απογίνει άραγε το νησί του χρυσοπράσινου φύλλου χωρίς την ρατσιστική οπισθοδρομικότητα, τον ένδοξο κυβερνητικό και επιχειρηματικό νεποτισμό ή το ναπολεόντειο σύνδρομο που μας λέει να λέμε ΟΧΙ στα πάντα ακόμα και στον εαυτό μας; Σας γράφω και αγναντεύω τον κήπο μου μέσα απο το παράθυρο του δωματίου μου. Σας γράφω και ταυτόχρονα σκέφτουμε να ρέξω που το τζιάμι γιατί θέλουμεν τουλάχιστον άλλα 20 χρόνια ώσπου τούντα ξένα τα μωρά να γινούν ενεργοί πολίτες.

- Κυριάκος Παπασπύρου