Αυτόματος Τρομοκρατικός Πιλόττος

Τούτο όμως δεν άλλαξε που τον καιρό που είμασταν στες σαββάνες της Αφρικής. Οι αρρώστιες τζιαι οι φυσικές καταστροφές υπήρχαν τζιαι εσκοτώναν μας πολλά παραπάνω που τα άγρια ζώα για εκατοντάδες σιηλλιάες χρόνια. Δαμέ όμως φένεται η δύναμη του ένστικτου που πιάννει το ίδιο είτε είσαι κάττος είτε άνθρωπος. Φούμαστε παραπάνω τα animated πράματα, που εν όπως εμάς παρά τα innanimate όπως το περιβάλλον γιατί έτσι μας επρογραμμάτισε η φύση όταν ανταγωνιζούμαστε ο ένας τον άλλον. Είμαστε τόσο πολλά brainwashed που ένα πρώιμο κομμάτι τους εγκεφάλου μας, ως κεντρικό (reptilian cortex-ένστικτα), που βάλλει τα άλλα θκυο μέρη (limpic- αισθήματα τζιαι neocortex-λογική) που βασίζουνται πάνω του, σε αυτόματο πιλόττο. Στο κάτω-κάτω το λέιζερ, για τον κάττο, φένεται κάτι ζωντανό τζιαι animated – όσο πραγματικός εν ο εκλαμβανώμενος κίνδυνος τζιαι h αιτιότητα της τρομοκρατικής επίθεσης που εκατασκευάσαμεν στο μυαλό μας μέσα που τα φωτόνια της τηλεόρασης.

Εν επόμενο τζιαι κατανοητό γιατί κανένας σχεδόν δεν σκέφτεται τα πιο πάνω στατιστικά για το πως λειτουργεί ο κόσμος. Εν θα μπορούσαμε καν να ζήσουμε εαν αναλύαμε τα πάντα συνέχεια. Το μυαλό κάμνει μια σούμα, ππάσα-ππάσα, τζιαι άγιος ο θεός. Γι΄αυτό δακτυλοδείχνουμε άτομα όταν γινεί κάτι έστω τζιαι εάν η φύση έσσιει τρισσεκατομμύρια στατιστικές παραμέτρους που επηρέαζουν ένα γεγονός. Ακούσαμε μπουμ στα νέα, γαίματα, σάκκοι πτωμάτων παντού; σκεφτούμαστε τον αράπη. Πανικός. συζητήσεις. που, ποιος, γιατί. Αναλύσεις με ιστοριούλλες για να φκαλουμε νόημα. Στατιστικά; Ποιος τα γαμεί τα στατιστικά!!! Οι τρομοκράτες ενναμάς φασειν!!! Κάθουμε στο κκαφέ τζιαι οι παρέες μου κρέμμουνται που τα σιήλη μου για να ακούσουν την γεωπολιτική μου ανάλυση που ως πλανητικός, απανταχού παρών, ΜΜΕ παντογνώστης μπορώ να καταβροχθήσω τζιαι μετά να αναλύσω. Καλύττερα; θα ανακυκλώσω τι πιστεύκω ότι είπε ο δημοσιογράφος που μου τάισε την είδηση. ο Α, όι ο Β. ο Β εν ψεύτης.

Αλλά όι. Οι γελοίοι εν οι κάττοι που πιστεύκουν animated entities που χωρίς να καταλάβουν την προέλευση τζιαι μηχανισμό τους, τζιηνιούν τα φωτόνια πάστους τοίχους. Ξανά τζιαι ξανά. Όι, όι εμείς όμως, ομπρός που την τηλεόραση, που θωρούμε τρομοκρατικές επιθέσεις, αποφεύγουμε την πραγματικότητα τζιαι τζιηνιούμεν φαντάσματα για να ικανοποιήσουμεν ακριβώς το ίδιο μέρος του εγκεφάλου μας. Έσσιεις παραπάνω πιθανότητα να ππέσει κομήτης τζιαι να σου φάει το αριστερό αρτζίηην παρά να κερδίσεις το λόττο αλλά πάλε θα παίξεις λόττο. Για τους παραπάνω που εμάς οι πιθανότητες 1/100, 1/100.000 ή 1/000.000.000.000.000 επεξεργάζουνται το ιδιο μέστον εγκέφαλο. Που ξέρεις ολάν? Α? Α?

Ο κόσμος εν χαοτικός τζιαι τα παραμύθκια που λαλούμεν ο ένας στον άλλον προσφέρουν κάποια ικανοποίηση για να μεν μας γυρίσει. Κάποια εξήγηση. Παλιά είμασταν κολλημένοι σε θεούς για εξηγήσεις. Κεραυνοί, χωλέρες, σεισμοί, ο ίδιος ο θάνατος, εθέλαν εξηγήσεις. Ο κόσμος ήταν αγράμματος τζιαι ότι άκουε στην εκκλησιά επίστευκε χωρίς να σκέφτεται με κριτική σκέψη σφαιρικά πως λειτουργούν τα πράματα. Ο κόσμος σήμερα εν παραπάνω περίπλοκος. Πιο χαοτικός. Οι παραμέτροι επολλαπλαστιαστήκαν λόγω της δομής της ανθρώπινης κοινωνίας. Μπορεί πολλοί να ξεφορτώθηκαν το παραμύθι του θεού, αλλά αγκονιστήκαμεν μαι φάουσα άλλα παραμύθκια. Η πίστη μας σήμερα εξελίχτηκε…