Η ελεύθερη αγορά των ραντεβού

Υπάρχει μια αφελής τάση να κατηγορούμε την ελεύθερη αγορά. Θεωρούμεν την άδικη τζιαι διεφθαρμένη για τον ίδιο λόγο που κάποιο μωρό παραπονιέται γιατί ο φίλος του έσσιει ένα παιχνίδι τζιαι τζιήνο όι.

Τα μωρά έχουν τους γονιούς να κάμουν “ρυθμίσεις” στην αγορά γιατί έτσι εμάθαν. Το μωρό μετά γίνεται πολίτης  τζιαι ακολουθεί με τον ίδιο τρόπο να καρτερεί το κράτος να κάμει ρυθμίσεις για λλόου του. Φυσικά η ιδέα ότι το κράτος μπορεί να ρυθμίσει την “αγορά” επειδή εν “άδικη” εν ανόητη μιας τζιαι το κράτος, όπως τζιαι η ελεύθερη αγορά αποτελείται που ανθρώπους που είναι επιρρεπής στα ίδια ακριβώς πράματα - που διαφθορά ως φιλανθρωπία.

Ας αφήσκουμεν όμως τούντον συνειρμό για λλίο τζιαι εας δούμεν ένα διαχρονικά αναρχικό μοντέλλο. Μια πραγματικά απόλυτη ελεύθερη αγορά που είναι τζιαι που τους πιο κύριους παράγοντες της ανθρώπινης ύπαρξης τζιαι που εμεγαλώσαμε χωρίς καν να το σκεφτούμαστεν. Τα ρομαντικά ραντεβού.

Κάθε μέρα εκατομμύρια άνθρωποι γνωρίζονται, γαμιούνται, ερωτεύκουνται και χαλούν-τα χωρίς να υπάρχει καμιά κρατική παρέμβαση. Η αγορά των σχέσεων είναι σχεδόν απαράλλαχτη με τούτην της αγοράς εργασίας ή πιο γεννικά της οικονομίας. Άτομα με κάποια συμφέροντα αποσκοπούν να έρθουν σε επαφή το ένα με το άλλο για να τα υλοποιήσουν. Εάν για παράδειγμα θκυό άντρες θέλουν μια γυναίκα θα την διεκδικήσουν επενδύοντας με διαφορετικό τρόπο το νοητικό, κοινωνικό και χρηματικό τους κεφάλαιο. Με τον ίδιο τρόπο εάν θκυό εργοδότες ενδιαφέρονται για το ίδιο άτομο θα προσφέρουν διαδοχικά καλλύττερα πακκέττα εργοδότησης.

Πέρα που κάποιους βασικούς παραμέτρους που διαμορφώθηκαν μέσα που τες ανθρώπινες κοινωνίες βάση περιβάλλοντος, η αγορά των ραντεβού εν απόλυτα αναρχική. Κανένας κυβερνητικός υπάλληλος δεν σου λαλεί με ποιο να φκείς ραντεβού. Κανένας εν αναγκάζει μια όμορφη κοπέλλα να φκεί διαδοχικά με μέτριους άντρες για να είναι “δίκαιο” προς τους άλλους. Κανένας άσσιημος δεν κάμνει απεργίες ή πιάννει κυβερνητικό βοήθημα για να κάμει πλαστική τζιαι έτσι να έσσιει ίσες ευκαρίες. Γελάτε, γελάτε αλλά σε 100 χρόνια το ίδιο θα γελούν με τα σημερινά κρατικά παναίρκα που εστήσαμε για δήθεν ρυθμισμένο “πολιτισμό”. Δουλεύκει το ίδιο με τον χορό της βροχής τζιαι τον εξορκισμό. Εν απλά χαιχούθκια για να φένουνται ότι κάμνουν κάτι τζιήνοι που διοικούν. Προσφέρουν την ίδια ψυχολογική ασφάλεια που έχουν τα κάτζιελλα των σπιθκιών στην Κύπρο που με ένα αππήημα είσαι μέσα στο σπίτι.

Άρα, εαν θέλουμε να συμμετέχουμε στην αγορά των ραντεβού, δεχούμαστεν τζιαι αναλαμβάνουμε τες ευθύνες μας προσπαθώντας να έβρουμε κάποιον που μας αρμόζει χωρίς να πριχτέφκουμεν όπως τα μωρά. Δεν πάμε να κλαφτούμεν στο Υπουργείο Ερωτευμένων & Παθόντων. Δεν γινούμαστεν μέρος της Παγκύπριας Συντεχνίας Εργένηδων για να πιάσουμνε “δικαιώματα” τζιαι να λαλούμε με ποιον θα έπρεπε να φκαίνει ο κάθε ένας. Δεν εφαρμόζουμεν την Μαρξιστική θεωρία για την υπεραξία του Α κώλου έναντι του άλλου. Δεν κιστίζουμεν ότι η Χ γενέκα εκμεταλλεύκεται τα ραντεβού της τζιαι έσσιει τα ούλλα εύκολα επειδή  εκληρονόμισε κωλάρα. Δεν φορολογούμεν το ύψος αντρών πάνω που 1.90 τζιαι να τους αναγκάζουμεν να φκαίνουν με τσάππες για να έχουν ούλλες οι γενέτζιες “ίσην” πέρασην.

Επίσης, όταν αισίως αρκέψουμε να φκαίνουμε με κάποιο άτομο δεν έρκεται κανένας κυβερνητικός τρόφιμος να μας πεί πως θα προχωρήσει η σχέση. Εν έσσιει νόμους πια κέντρα εν “κατάλληλα” για ραντεβού, πόσες ώρες πρέπει να φκείς έξω, πόσα ποτά πρέπει να πκί ο κάθε ένας.

Οι αναρχικοί, ή άγραφοι κανόνες που λαλούμεν, εδημιουργήθηκαν μέσα που την ανθρώπινη κοινωνικότητα τζιαι ισχύουν τόσο για τα ραντεβού αλλά τζιαι για την οικονομία. Κοινωνικά στερεότυπα πάντα αναδύουνται τζιαι καλουπώνουνται που μόνα τους. Που την τηλεόραση, στο θέατρο, στην μόδα - τα πάντα. Για παράδειγμα παραπάνω φορές ο άντρας τζιερνά την γυναίκα, εν ρεζίλι να μεθύσεις στο πρώτο ραντεβού,να φκαίνες με κάποιον άλλον παράλληλα έννεν αποδεχτό, το τζιέρατο εν ανήθικο τζιαι άλλα πολλά. Εν ήρτε κάποιος να τα επιβάλει τούτα με το ζόρι. Εξεμουττίσαν που μόνα τους ως παράγωγο ελεύθερου συσχετισμού μεταξύ χιλιάδων σχέσεων. Ο κάθε ένας μαθαίνει τα έμμεσα με λάθη τζιαι προσπάθεια. Τούντο πράμα εν η αναρχία. Δεν σημαίνει χωρίς κανόνες - αλα πούτσα αλα κάβλα. Σημαίνει απλά χωρίς να έσσιει μια κεντρική εξουσία να σε κραεί που το σιέρι.

Τούτα δεν είναι καν γραμμένα πούποτε. Ο κόσμος έμαθε να ξιέται που πριν. Εν αρκέφκει να κάμνει ότι του καβλώσει σε ένα ραντεβού επειδή εν σε μια συντεχνία, ένα κόμμα τζιαι ο άλλος που δεν είναι πρέπει να σιήψει γιατί έτσι αποφάσισε η “δημοκρατία”. Το τι αποφασίστηκε όντως “δημοκρατικά” ενναφανεί στην πράξη τζιαι όι στες αερολογίες της θεωρίας. Για παράδειγμα ούλλοι λαλούν ότι θέλουν “καλό χαρακτήρα” στον σύντροφο τους αλλά πρώτα απ’ όλα αλλά θωρούμεν ότι οι πλούσιοι, οι σέξυ, ακόμα και οι μαλάκες έχουν παραπάνω πέραση πολλές φορές που τους απλά “καλούς”. Καμιά δημοκρατία εν μπορεί να αποφασίσει για την ζωή των άλλων γιατί κανένας έννεν άξιος να εξουσιάζει άλλα πλάσματα.

Φυσικά ιστορικά κάποιος θα μπορούσε να πεί ότι η θρησκεία εδιαμόρφωσε την ηθική για τα ραντεβού τζιαι μετά το κράτος αλλά τζιαι τούτα τα ινστιτούτα εν υπήρχαν ανέκαθεν. Εδημιουργηθήκαν που κάπου τζιαι μετά εφαρμοστήκαν μέσα στην κοινωνία που παπάες τζιαι θεοκρατίες τζιαι σε εποχές που ο κόσμος έν έξερε τζιαι καλύττερα. Με την κατάρρευση πολλών θεοκρατιών εκαταλήξαν να είναι κάτω που το κράτος αλλά επειδή ήταν αδύνατον να ελεχτούν σήμερα εκαταρρεύσαν κάτω που το ίδιο τους το βάρος. Μπορεί οι παππούες μας να εφτάσαν λλίο τούντους θεο-κρατικούςνόμους με τα χωράφκια τζιαι τα προξένια που ήταν ουσιαστικά έλεγχος της αγοράς των ραντεβού αλλά τζιαι τζιήνοι ήταν τουλάιστον πιο ειλικρινείς τζιαι εξέραν ότι το εκάμναν για τα ριάλλια.

Ρωτάτε όμως σήμερα ακόμα τζιαι τον πιο σκληροπυρηνικό αριστερό (τάχα) που παλεύκει για “ισότητα” τζιαι θα σας πεί ότι δεν θεωρεί την κάφκα του ίση. Στο κάτω-κάτω εθκιάλεξε την τζιήνη τζιαι όι άλλη. Εφανταστήκετε όμως να ήσσιε έλεγχο στα ραντεβού; Να έρκεται το κράτος να θωρεί με πόσες φκαίνεις τζιαι κάθε μήνα να πιερώνεις φόρο αναλόγως με το πόσες φορές εγάμησες; Να αξιολογεί κάποιος με κλίμακα Α8 που έσσιει πτυχία για το πόσο “όμορφος” έισαι αναλόγως με την αξιολόγηση που το Υπουργείο Φατσο-ισομετρίας; Τζιαι να σου λαλεί “Ήνταλως. Να φκαίνεις με όποια θέλεις, όποτε θέλεις; νάμπου τούντο χάος; Aναρχία! Aνηθικότητα! Εαν ο κάθε ένας κάμνει έτσι θα έχουμε Σόδομα τζιαι Γόμορα! θα καταρρεύσει η κοινωνία!”. Ναι τούντο παναίρι έχουμε σήμερα τζιαι με το κράτος. Απλά εμεγαλώσαμε να το δεχούμαστεν ως φυσιολογικό.

Η ελεύθερη αγορά της οικονομίας εν έσσιει καμιά απολύτως διαφορά με των ραντεβού. Ακριβώς τα ίδια πράματα περπατούν. Οι πλούσιοι παντρεύκουνται, πλούσιους, οι όμορφοι όμορφους, οι ομορφοι έχουν καλύττερες εφκαιρίες εργασίες, οι ψηλοί θα γινούν μάνατζιερ, οι πλούσιοι καλύττερα σχολεία κ.ο.κ. Δεν το θωρούμε όμως τούτο πουθενά να είναι “ρυθμισμένο”. Μπορεί κάποιο κράτος με κάποιον υπάλληλο του να ρυθμίσει αντικειμενικά και να πεί ποιος υποψηφιος ραντεβού θα είναι μαλάκας; Ποιος μελλοντικά θα έσσιει προβλήματα στο μέλλον; Η φήμη, η κριτική σκέψη τζιαι η εμπειρία κάμνουν μας να μαθαίνουμεν για τούτα ούλλα.

Με τον ίδιο τρόπο η ελεύθερη αγορά εν αδύνατον να ρυθμιστεί γιατί οι παράγοντες εν αμέτρητοι. Τζιαι στο κάτω-κάτω στο τέλος της ημέρας η ρύθμιση εννα μας κάμει καλό; Έλα τζιαι πιάμεν επίδομα γιατί είμαστε άνεργοι τζιαι πάμε τζιαι κάμουμε μωρά με τζιήντο επίδομα τζιαι τζιήντα μωρά εν έχουν εφόδια τζιαι θέλουν τζιαι τζιήνα επίδομα…που πάμε; Με τον ίδιο τρόπο εαν αναγκάσουμε άλλους να φκαίνουν έξω μαζί μας γιατί τζιαι εμείς θέλουμε να γαμήσουμεν τζιαι τζιήντα άτομα κάμνουντο που λύπηση, με ήντα μούτρα θωρείς τον εαυτό σου μετά στον καθρέφτη; Τζιαι στα θκυό υπάρχει ένα πράμα που ονομάζεται τσίππα τζιαι σίουρα εν θέλεις κανένα να σου το δώκει μέστο πιάτο.

Ούλλοι μας έχουμε προβλήματα. για τα πάντα. Εάν θέλουμε βοήθεια μπορούμε να την ζητήσουμε που φίλους ή που ένα κοινό ταμείο που το εδημιουργήσαμε οικιοθελώς τζιαι όι με την υπογραφή του όπλου ενός κράτους. Εάν δεν μας φκαίνουν τα ραντεβού βελτιώνουμεν τον εαυτό μας. Εαν δυσκολευκούμαστε στην ζωή προσπαθούμε με τον ίδιο τρόπο που κάμνουμε όταν είμαστε μόνοι μας. Γινούμαστε υπεύθυνα, αυτόνομα άτομα. Εν κατεβάζουμε τους άλλους στο επίπεδο μας για να είμαστε ούλλοι ελεηνά χαρούμενοι.

~ Papzy