Το Λόττο των εκλογών

Πάντα θέλουμε να νομίζουμε ότι οι αποφάσεις μας παίζουν κάποιον ρόλο στην γενική εικόνα της κοινωνίας. Η αλήθκια όμως είναι ότι τζιήνο που κάμνουμε δεν παίζει σχεδόν κανέναν ρόλο στο πως θα διαδραματιστεί μια κατάσταση. Ο λόγος εν απλός. Όπως τζιαι στο λόττο, υπάρχουν δισεκατομμύρια μεταβλητές που είναι πάνω που τον έλεγχο μας.

Η φύση δεν μας επογραμμάτισε να σκεφτούμαστε ορθολογιστικά αλλά πουπάνω πουπάνω. Γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου παίζει λόττο τζιαι σκέφτεται “γιατί να μεν κάτσει σε εμένα” έστω tζιαι εάν οι πιθανότητες όντως να σου κάτσει το λόττο είναι οι ίδιες με το να ππέσει κεραυνός πάστο μπούκκικο την ώρα που παίζεις το κουπόνι. Όταν ψηφίζουμε το ίδιο γινίσκεται. Αντίς να έχουμε συνδιασμό αριθμών έχουμε συνδιασμό γεγονότων. Που το φαί που έφαε ο παρέας μας πριν να πάει να ψηφίσει, τι ώρα άνοιξε την τηλεόραση να δεί την Α διαφήμιση του τάδε υποψήφιου, τι του είπε η γεναίκα του, τι εθκιέβασε μέστην εφημερίδα, τι έγινε στην δουλειά του τζιαι πολλαπλασίαστο τούτο με μισό-τζιαι βάλε εκατομμύρια ψηφοφόρους τζιαι θα καταλάβεις ότι η ψήφος σου δεν μετρά εκτός τζιαι εαν έσσιει δεια μαγείας κάποιο εκλογικό photo-finish.

Εν κανεί τζιαι τούτο, εν τόσο επιφανειακή η κριτική μας σκέψη που νομίζουμε ότι με κάποιο μαγικό τρόπο εάν πάμε να ψηφίσουμε ενναπάν τζιαι οι άλλοι τζιαι ενναψηφίσουν το ίδιο με εμάς, τζιαι άν το κάμουμε τούτο θα επηράσουμε μαγικά το δικό μας υποψήφιο, το δικό μας κόμμα τζιαι μετά ο υποψήφιος, πάλε μαγικά, εννατακανονίσει ούλλα για λλόου μας έστω τζιαι εάν οι αποφάσεις για το οτιδήποτε επηρεάζουνται που γεωπολιτικά συμβάντα έξω που τον έλεγχο ακόμα τζιαι ενός πλανητάρχη. Τα μωρά που πιστεύκουν στο superman έχουν τζιαι μια δικαιολογία.

Ο Κυπραίος όμως εν κουμαρτζιής. Εν θα κάτσει να τα σκεφτεί τούτα. Θα σου τα πρήσει ότι έκλεισε κουπόνι των 400 ευρώ αλλά εν θα σου πεί ότι έφαε το τελευταίο εξάμηνο 5000 πάνω σε 100 κουπόνια. Τζιαι θα συνεχίσει να παίζει. Εν θα πάει να ψηφίσει το κόμμα; την ομάδα; Η στατιστική για τους παραπάνω εν όσο δυσνόητη όσο είναι τζιαι τα μαθηματικά. Δουλεύκει μέστον νου τους με τον ίδιο τρόπο που δουλεύκει η προσευχή. Εάν κάτσει σημαίνει εν καλός άνθρωπος/μάνα μάγος της μάππας. Εάν δεν κάτσει, σημαίνει ότι πρέπει να ξαναπαίξει γιατί έκαμε αμαρτία / “μα δε ρε!! πάστο 90′!!!”.

Η ψήφος τζιαι εν τέλη η δημοκρατία εν μια δεισιδαιμονία. Εν μια λειτουργία όπως τζιήνη που κάμνουν οι Ινδιάνοι τζιαι οι παπάες μας για να βρέξει. Εν μια πρωτόγονη πρακτική που βασίζεται στην επιπολαιότητα. Η φύση όταν μας ήσσιε να τζιηνιούμεν μέστην σαββάνα για εκατομμύρια χρόνια εν μας ήθελε να σκεφτούμαστε πιθανότητες αλλά το αποτέλεσμα - να πιάμεν φαί - έστω τζιαι εαν αποτυγχάναμε συχνά. Με άλλο λόγια τούτη η μαγική σκέψη τζιαι τα τυφλά μμάθκια προς την στατιστική πραγματικότητα εν ο αυτόματος πιλόττος που μας έμεινε κατάλοιπο για να επιβιώννουμε. Σήμερα όμως, όπως τζιαι πολλά άλλα ένστικα έννεν απαραίτητο. Εν επιζήμιο. Εν κολλά μέσα σε μια σύγχρονη κοινωνία. Εν όπως τα πουλλιά που παν τζιαι δειούν πάστα τζιάμια έστω τζιαι εαν εδώκαν πάνω 500 φορές. Εν λαλούν “ρε εν τζιάμι” όπως εν λαλείς εσού “ρε εν στατιστική”. Θέλουμε να πιστεύκουμε ότι ενναρέξουμε που το παραθύρι δεια μαγείας.

Στην τελική εν μια απελπισμένη κίνηση για να μπορούμε να δειούμε νόημα την ζωή μας. Το αξιοπερίεργο είναι ότι ξέρουμε ότι η δημοκρατία εν τζιαμέ για να βολεύκει τον πολίτη πάστην ράσσιη κάποιου άλλου αλλά… παίζουμε πελλό. Όπως ο ΟΠΑΠ γαλεύκει το κάθε απελπισμένο αρνί έτσι τζιαι τα κόμματα γαλεύκουν τους ψηφοφόρους. “Παίξε και μπορείς να κερδίσεις”. “Ψήφισε τζιαι θα σε κανονίσω”.

Η αλήθκια είναι ότι ο ΟΠΑΠ μόνο θα συνεχίσει να κερδίζει όπως θα συνεχίσουν να κερδίζουν τζιαι οι πολιτικοί με τες 4.000 βασικό τζιαι άλλα τόσα επιδόματα. Ο χαμένος εννάσαι εσού που θα κοντογλύφεσαι μέστο σώβρακο του κάθε ενός για ελεημοσύνη ή ότι η ψήφος σου παίζει ρόλο στην κοινωνία που ζείς. Ξιάννεις ότι τζιήνοι που έχουν μέσο εν χρειάζεται καν να ψηφίσουν.

Ο γάρος μπορεί να μεν πετά, αλλά σίουρα πάντα…ψηφίζει.

- Papzy