Όλοι καταπιεζόμαστε με κάποιο τρόπο απο το σύστημα. Υπάρχει όμως κάτι παράδοξο που δεν το αντιλαμβάνεται εύκολα ο μέσος πολίτης. Επειδή καταπιεζόμαστε ερχόμαστε και οργανωνόμαστε σε ομάδες και έχοντας τους αριθμούς με το μέρος μας, αμέσως διεκδικούμε επιπλέον προνόμια (αλλά τα ονομάζουμε αφελώς “δικαιώματα”).
Ουσιαστικά αυτό που διεκδικούν οι πλείστοι δεν ειναι δικαιώματα γιατί αυτά - και βάση του πολιτεύματος που δήθεν τα διασφαλίζει - πάντοτε υπήρχαν (στα χαρτιά) όπως καθορίστηκαν και απο την δημοκρατία αλλά και το σύνταγμα. Αυτά που διεκδικούνται εκάστωτε των βασικών δικαιωμάτων είναι καθαρά προνόμια αλλά καταλήγουν να μεταφράζονται σε “κεκτημένα” δικαιώματα γιατί μια ομάδα υπερτέρτησε κάποιας άλλης μέσα απο το πολιτικό σύστημα. Για παράδειγμα η ηθική των θρήσκων έναντι των άθεων, ή το ότι οι παντρεμένοι έχουν περισσότερα προνόμια και πλεονεκτήματα έναντι των μη δεσμευμένων.
“Η μικρότερη μειονότητα στον πλανήτη είναι το άτομο. Αυτοί που αρνούνται ατομικά δικαιώματα δεν μπορούν να θεωρηθούν υπερασπιστές μειονοτήτων”. - Άυν Ράντ.
Στην προκείμενη περίπτωση οι ΛΟΑΤ με την παρέλαση τους διεκδικούν το προνόμιο και τα ωφελήματα του γάμου που ουσιαστικά θα τα απομιζούν όπως και οι ετερόφυλοι απο τα άτομα που δεν θέλουν να παντρευτούν - τους υπόλοιπους πολίτες. Χρησιμοποιούν το “κεκτημένο” του γάμου σαν πολιτικό δικαίωμα όπου σαν πολίτες θα έχουν περισσότερα προνόμια απο άλλους πολίτες που δεν θα θέλουν να παντρευτούν. Τα δικαιώματα όμως, όπως του γάμου, δεν είναι δικαιώματα όταν μετατρέπουν τους πολίτες σε προνομιούχους έναντι τρίτων.
Ο γάμος θα μπορούσε να είναι απλά συμβολικός απεικονίζοντας την αγάπη μεταξύ δυο, τριών ή μεγαλύτερης ομάδας ανθρώπων. Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε αυτό δεν ισχύει γιατί ακριβώς υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα στο θέμα αναπαραγωγής αλλά και περιουσίας στην κάθε χώρα.
Εαν για παράδειγμα κάποιος ΛΟΑΤ θέλει προνόμια γάμου τότε αρνείται το ατομικό δικαίωμα κάποιου που δεν θέλει να παντρευτεί και τον αναγκάζει μέσα απο την φορολογία να τον επιδοτήσει ακριβώς όπως κάνουν και οι ετερόφιλοι. Ουσιαστικά αυτή η πράξη καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα άλλων με το επιχείρημα ότι και άλλοι (ετερόφιλοι) κάνουν το ίδιο.
Το πιο υποκριτικό στοιχείο σε αυτή την ιστορία με τους ΛΟΑΤ είναι ότι το κάνουν μέσα απο το ινστιτούτο που αρχικά τους δαιμονοποίησε σαν ανθρώπους και τους αφαίρεσε αυτά τα “δικαιώματα” που σήμερα διεκδικούν (!)
Τα ατομικά δικαιώματα προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό είναι ήδη εδραιωμένα εδώ και αρκετά χρόνια και εδραιώθηκαν όταν ένα άτομο, o αξιοθαύμαστος Αλέξανδρος Μοδινός, εναντιώθηκε σε ολόκληρο το κράτος μοναχός του, χωρίς την βοήθεια καμιάς ομάδας και κέρδισε.
Δεν υπάρχει καμιά διαφορά παρέλαση είτε αυτή είναι απο ΕΛΑΜ, ΛΟΑΤ, ΑΚΕΛ, ΑΠΟΕΛ ή κάτι άλλο. Αυτοί που αρνούνται ατομικά δικαιώματα είναι πάντοτε το ίδιο βίαιοι. Τα κόμματα και οι πολιτικοί προωθούν την οποιαδήποτε πόλωση των πολιτών γιατί αυτό τους δείνει περισσότερο έλεγχο στις εκλογές. Ευκολότερα μαντρίζεις ομάδες παρά άτομα - ειδικά όταν παράγεις και επιπλέον νομοθεσίες όπως αυτήν με τους ΛΟΑΤ κατα την όλη διαδικασία.
Ας κάνουμε μια επιπλέον υπόθεση βασιζόμενη στην ίδια λογική. Σκεφτείκατε να βγούν οι single στον δρόμο γιατί δέχονται “κοινωνική” καταπίεση που δεν παντρεύτηκαν; Μήπως να βγούν στον δρόμο αυτοί που πάνε στα καμπαρέ και στιγματίζονται και απο την εκκλησία και την κοινωνία για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις; Όντως ακούγονται τραγελαφικά όλα αυτά γιατί είναι ακριβώς χαττίρια και όχι αντικειμενικά επιχειρήματα. Η πολιτική όμως είναι ακριβώς αυτό - χάρες και βόλεμα.
Επίσης αυτό το φιάσκο με τους ΛΟΑΤ δεν είναι καν θέμα κοινωνικής αποδοχής γιατί το άτομο πάντα αρέσκεται απο κάποια σύνολα και όχι απο άλλα - ανεξαρτήτως εαν είναι ΛΟΑΤ ή όχι. Αυτά είναι βασικές δυναμικές κοινωνικοποίησης όλων των ανθρώπων και κανενός η καταπίεση δεν διαφέρει απο κάποιου άλλου. Απλά, ο κάθε ένας έχει διαφορετικά βιώματα και αντιλήψεις.
Η αποδοχή ειναι ατομική υπόθεση και όχι κάτι που πρέπει να επιβληθεί μέσα απο μια παρέλαση. Η στρατηγική της παρέλασης ήταν ανέκαθεν μια ωμή προβολή αριθμών, μια πολιτική τακτική σκοπιμότητας και όχι αποδοχή βάση ενημέρωσης ή κριτικής σκέψης που χρειάζεται ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όσο αυτό των ΛΟΑΤ.
Αν μην τι άλλο αυτές οι μαζικές κινήτοποιήσεις υποβιβάζουν πολλά άτομα ΛΟΑΤ που αντιμετωπίζουν την θέση τους δυναμικά και αυτόνομα, άτομα που ξέρουν ότι δεν πρέπει αναγκαία να αρέσουν σε όλους και απλά σαν ώριμοι πολίτες ζούνε την ζωή τους ελεύθερα και υπεύθυνα χωρίς να τους νοιάζει η κοινωνική αποδοχή. Στο κάτω-κάτω οι παρελαύνοντες κάνουν και ζημιά στην ταυτότητα τους γιατί ακριβώς αυτοί που αναζητούν τόσο απελπισμένα επιβεβαίωση απο τρίτους δεν αντανακλούν σιγουριά προς το άτομο τους.
- Κυριάκος Παπασπύρου