Δικαιωματικά ..προνόμια
Έσσιεις σπυρούθκια; Μήπως είσαι πασσιής; Κκέλλης; κοντός; Γκεύ; Ωραία. Τότε μπορείς να κάμεις την δική σου ομάδα τζιαι να ζητήσεις δικαιώματα. Τι δικαιώματα; Ότι γουστάρεις. Εάν κάποιος δεν σου συμπεριφέρεται όπως γουστάρεις τότε μπορείς απλά να έβρεις τζιάλλους σαν εσένα τζιαι να κάμεις παρέλαση, να σε δούν τζιαι να σε αποδεχτούν. Αν θέλεις να πάεις ένα βήμα παραπέρα βρίσκεις τζιαι ένα πολιτικό να κρατεί την σημαία.
Βάση του υφιστάμενου πολιτεύματος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας τα δικαιώματα θα έπρεπε να ισχύουν το ίδιο για ούλλους. Τα ανθρώπινα δικαιώματα όμως είναι ανύπαρκτα και υπάρχουν μόνο στα χαρτιά και όποτε συμφέρει ή όχι μια χώρα βάση πολιτικών κινήτρων. Στην πράξη δεν εφαρμόζονται ίσα σε όλους. Βάση συντάγματος ένα άτομο πχ χριστιανός έσσιει περισσότερα δικαιώματα από έναν Ινδουιστή. Όταν μια πολιτική ή άλλη ομάδα απαιτεί επιπλέον δικαιώματα παρουσιάζει τον εαυτό της σαν υποδεέστερη των υπολοίπων. Κάμνειτο για να μπορεί να εξισωθεί με ένα νόμο που θα έπρεπε ήδη εξαρχής να τους καλύπτει ως άτομα.
Έτσι λοιπόν, μια ομάδα με τους αριθμούς ως όπλο - τζιαι χωρίς απαραίτητα να ασπάζονται ούλλοι τες πεποιθήσεις των υπολοίπων - διεκδικεί προνόμια τα οποία επικαλείται ως δικαιώματα. Στο μέλλον καταλήγουν να μεταφράζονται σε “κεκτημένα” δικαιώματα γιατί απλά εμείναν τζιαμέ. Για παράδειγμα η ηθική των θρήσκων έναντι των άθεων, ή το γεγονός ότι οι παντρεμένοι έχουν περισσότερα προνόμια και πλεονεκτήματα έναντι των μη δεσμευμένων. Άλλες ομάδες όπως συντεχνίες, κυβερνητικοί, πρόσφυγες κλπ μέσα από την δημοκρατία έχουν καταφέρει να έχουν διαχρονικά περισσότερα προνόμια από τους υπολοίπους με ακριβώς τον ίδιο τρόπο (έστω τζιαι εάν για μερικούς η ιδιαιτερότητα τους έχει “λήξει”).
[pullquote]Η μικρότερη μειονότητα στον πλανήτη είναι το άτομο. Αυτοί που αρνούνται ατομικά δικαιώματα δεν μπορούν να θεωρηθούν υπερασπιστές μειονοτήτων. - Άυν Ράντ.[/pullquote]
H αγάπη θέλει κυβερνητικές στάμπες
Στην προκείμενη περίπτωση οι ΛΟΑΤ κέρδισαν το προνόμιο και τα ωφελήματα του γάμου που ουσιαστικά θα απομυζούν (όπως και οι ετερόφυλοι) από τα άτομα που δεν θέλουν να παντρευτούν ή να συζήσουν. Ναι. Κανένας εν πολλοσκεφτεται ότι ο γάμος εν απλά ένα αχρείαστο ινστιτούτο που απλά χρησιμοποιείται ως κοινωνικό και πολιτικό παράσημο. Χρησιμοποιούν το “κεκτημένο” του γάμου σαν πολιτικό δικαίωμα όπου σαν πολίτες θα έχουν περισσότερα προνόμια από άλλους πολίτες που δεν θα θέλουν να παντρευτούν ή να κάνουν σύμφωνο συμβίωσης. Τα δικαιώματα όμως, όπως του γάμου, δεν είναι δικαιώματα όταν μετατρέπουν τους πολίτες σε προνομιούχους έναντι τρίτων. Το δικαίωμα είναι κάτι που μοιράζεται από όλους. Το προνόμιο είναι αυτό που απολαμβάνεται μόνο από μερικούς.
Ο γάμος θα μπορούσε απλούστατα να είναι απλά συμβολικός απεικονίζοντας την αγάπη μεταξύ δυο, τριών ή μεγαλύτερης ομάδας ανθρώπων. Όπως πολλά καλά γνωρίζουμε τούτο δεν ισχύει γιατί υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα στο θέμα αναπαραγωγής σε κάθε χώρα για λόγους φορολογίας. Με άλλα λόγια το κράτος χρειάζεται να κρατεί μια τάξη στα έσοδα του και ο γάμος ή το σύμφωνο συμβίωσης λειτουργούν σαν συμβόλαιο ελέγχου εισοδήματος του. Χωρίς φορολογία ένα κράτος δεν έχει εισόδημα και έτσι δεν μπορεί να πληρώσει προνόμια.
Εάν για παράδειγμα κάποιος ΛΟΑΤ θέλει προνόμια γάμου τότε αρνείται το ατομικό δικαίωμα κάποιου που δεν θέλει να παντρευτεί και τον αναγκάζει μέσα από την φορολογία να τον επιδοτήσει ακριβώς όπως κάνουν και οι ετερόφυλοι. Ουσιαστικά αυτή η πράξη καταπατάει τα βασικά δικαιώματα άλλων με το επιχείρημα ότι και άλλοι (ετερόφυλοι) κάνουν το ίδιο. Θεωρείται δεδομένο ότι όλοι πρέπει να παντρευτούν όπως θεωρείτο στο παρελθόν δεδομένο ότι ο γάμος θα πρέπει είναι μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας.
Το πιο υποκριτικό στοιχείο σε αυτή την ιστορία με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ είναι ότι το κάνουν μέσα από το ινστιτούτο του γάμου - που τους δαιμονοποίησε και στην συνέχεια αφαίρεσε αυτά τα “δικαιώματα” που σήμερα διεκδικούν (!). Με άλλα λόγια το θέμα δεν έχει να κάνει με ανθρώπινα δικαιώματα αλλά με κρατικά προνόμια τα οποία αλλάζουν διαχρονικά αναλόγως ψηφοθηρικών ορέξεων και πολιτικής στρατηγικής.
Είμαι περήφανος μέστην στράτα αλλά όι μέστον νου σου
Όλες οι παρελάσεις είναι ακριβώς οι ίδιες στον χαρακτήρα τους. Μια στρατιωτική παρέλαση για παράδειγμα συμβολίζει την εθνική περηφάνια. Μια ΛΟΑΤ παρέλαση συμβολίζει την περηφάνια προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Είναι το ίδιο ανόητο να είναι περήφανος κάποιος γιατί γεννήθηκε σε μια γεωγραφική έκταση παρά άλλη όσο είναι ανόητο να είναι περήφανος γιατί γεννήθηκε ομοφυλόφιλος παρά ετερόφυλος. Η δικαιολογία ότι η παρέλαση (και στις δύο περιπτώσεις) συμβολίζει την ελευθερία του εκάστοτε αγώνα της ομάδας τότε πρέπει να αναρωτηθούμε πάνω σε ποια πλάτη διεκδικήθηκε αυτή η ελευθερία και με ποιο κόστος.
Η άρνηση ατομικών δικαιωμάτων για το καλό μιας ομάδας είναι πάντοτε βίαια πράξη. Τα κόμματα και οι πολιτικοί προωθούν την οποιαδήποτε πόλωση των πολιτών γιατί αυτό τους επιτρέπει να ασκούν πολιτικό έλεγχο αλλά και ψήφους. Στο κάτω-κάτω ευκολότερα ελέγχονται ομάδες παρά άτομα - ειδικά όταν παράγονται και επιπλέον νομοθεσίες όπως για παράδειγμα με τους ΛΟΑΤ που σε αρκετά σημεία αμφισβητούν και το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης.
Ας κάνουμε μια επιπλέον υπόθεση βασιζόμενοι στην ίδια λογική. Σκεφτήκατε να βγούνε αύριο οι single στον δρόμο γιατί δέχονται “κοινωνική” καταπίεση που δεν παντρεύτηκαν ή δεν πήραν σύμφωνο συμβίωσης; Μήπως να βγούνε στον δρόμο αυτοί που πάνε στα καμπαρέ και στιγματίζονται από την κοινωνία για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις; Όντως ακούγονται τραγελαφικά γιατί όταν φέρουμε αυτά τα παρόμοια παραδείγματα καταλαβαίνουμε ότι δεν πρόκειται για δικαιώματα αλλά για πολιτικά χατίρια που εξαργυρώνονται σε χάρες και βόλεμα.
Σημμασία, κλάμα τζιαι παραπάνω σημμασία
H υπόθεση με τους ΛΟΑΤ δεν είναι καν θέμα κοινωνικής αποδοχής γιατί ένας πολίτης πάντα αρέσκεται από κάποια σύνολα και όχι από άλλα - ανεξαρτήτως εάν είναι ΛΟΑΤ ή όχι. Μπορούμε κάλλιστα να μιλούμε για χοντρά, φαλακρά, άσχημα άτομα που γνωρίζουν περιθωριοποίηση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αυτά όμως δεν είναι παρά βασικές δυναμικές κοινωνικοποίησης ούλλων των ανθρώπων τζιαι κανενός η καταπίεση δεν διαφέρει από κάποιου άλλου. Ο κάθε ένας έσσιει διαφορετικά βιώματα τζιαι αντιλήψεις τζιαι ο κάθε ένας κουβαλεί “τον δικό του σταυρό”.
Η αποδοχή εν ατομική υπόθεση τζιαι όι κάτι που πρέπει να περηφανευτεί κάποιος μέσα που μια παρέλαση. Η στρατηγική της παρέλασης ήταν ανέκαθεν μια ωμή προβολή αριθμών, μια πολιτική τακτική σκοπιμότητας τζιαι όι αποδοχή βάση ενημέρωσης ή κριτικής σκέψης.
Πως να φκάλλεις τα ίδια σου τα μμάθκια
Το σιηρόττερο ίσως είναι ότι οι μαζικές κινητοποιήσεις υποβιβάζουν πολλά άτομα ΛΟΑΤ που αντιμετωπίζουν την θέση τους δυναμικά τζιαι αυτόνομα - άτομα που ξέρουν ότι δεν πρέπει αναγκαία να αρέσουν σε όλους τζιαι σαν ώριμοι πολίτες ζιούν την ζωή τους ελεύθερα τζιαι υπεύθυνα χωρίς να τους κόφτει η κοινωνική αποδοχή.
Τούτοι που παρελαύνουν κάνουν επίσης ζημιά στην ταυτότητα τους γιατί αυτοί που αναζητούν τόσο απελπισμένα επιβεβαίωση που τρίτους έννεν σίουροι για τους ίδιους τους τους εαυτούς.
- Papzy
