Συμφωνώ με το πιο πάνω, όμως.. δεν “ορίζουμε” τον εαυτό μας πάντα σε σχέση με ένα “χαρακτηριστικό” μας, μιαν άποψή μας, ένα “πιστεύω” μας (όχι απαραίτητα θρησκευτικό πιστεύω, μπορεί να είναι απλά μια άποψη) ; Επομένως, αν και ήμουν ανέκαθεν της άποψης του post σας, άρχισα να πιστεύω πως αυτό που φέρνει βία είναι η προσκόλληση στους ορισμούς και όχι οι ορισμοί καθεαυτό, αφού “ταμπέλες” ανέκαθεν υπάρχουν είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.
Για παράδειγμα αν έχω ένα πιστεύω αλλά κρατώ και μια πόρτα ανοικτή για μετασχηματισμό του σε κάτι άλλο, αυτό είναι πολύ πιο χρήσιμο από την απόρριψη κάθε “ορισμού” ή όπως το λέτε “ταμπέλας”. Επομένως για μένα είναι η διαλογικότητα (με τον τρόπο που την περιγράφει ο Μπαχτίν) μεταξύ των διαφόρων “πιστεύω” και όχι η απόρριψη τους.
Cyprus Freethinkers nullius in verba