Η ΕΡΤ, ο Θρήσκος και ο Κρατιστής: Συσχετισμοί Σκέψεων και Πράξεων

Με αφορμή τα πρόσφατα συμβάντα για την ΕΡΤ, μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: τι συμβαίνει στον ιδιότυπο εγκέφαλο του κρατιστή; Πως αυτό μοιάζει με τις σκέψεις του θρήσκου;

Όπως και ο θρήσκος, ο κρατιστής θεωρεί πως η μη ύπαρξη του Θεού/Κράτους οδηγεί στον κανιβαλισμό. Όταν ελέγχει ο Θεός κάτι διαμέσου της Εκκλησίας είναι καλό, ενώ όταν δεν ελέγχει κάτι είναι κακό. Παρομοίως, όταν ελέγχει κάτι το Κράτος είναι καλό, ενώ όταν δεν το ελέγχει είναι κακό. Πνευματική ελευθερία και οικονομική ελευθερία, δηλαδή ατομικές ελευθερίες, είναι αποδιοπομπαία πράγματα για τον θρήσκο και τον κρατιστή αντίστοιχα. Πρέπει κάποιος να ελέγχει και να ορίζει. Δεν μπορεί να υπάρξει ηθική χωρίς τον Θεό/Κράτος. Δεν υπάρχει η καινοτομία. Είναι όλα δέσμια του Θεού/Κράτους, και της βίας που επιβάλλει. Μόνο έτσι, σύμφωνα με τον θρήσκο/κρατιστή, μπορούμε να είμαστε καλοί.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την θεώρηση, εάν ο Θεός/Κράτος αφήσει ελεύθερη την εκπαίδευση/την ενημέρωση/τις υπηρεσίες/κτλ, οι άνθρωποι θα γίνουν ανήθικοι/εκμεταλλευτές. Η  ανηθικότητα/αισχροκέρδεια θα κυριέουν. Ο Σατανάς/Ιδιωτικός Τομέας θα καταβροχθίσει τις ζωές μας, και θα μας ρίξει στην πνευματική κόλαση/κόλαση του κέρδους. Δεν υπάρχει καμία σκέψη για καινούργιες μορφές δημιουργίας, για επιχειρηματικότητα, για καινοτομία και ανταγωνισμό ιδεών, για επιστήμη και εξέλιξη. Όπως και καμία γνώση, ή τουλάχιστον περίπτωση εφαρμογής, ελεύθερης σκέψης/οικονομικών.

Πάντα κάποιος τρίτος σου χρωστά κάτι, και ο Θεός/Κράτος είναι εκεί για να σου το παρέχει. Σαν αντάλλαγμα, του παρέχεις αιώνια πίστη και ευγνωμοσύνη. Η προστασία του ποιμνίου/των δούλων από τον Θεό/Κράτος είναι νομοτελειακή σχέση που δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Όποιος την αμφισβητήσει ή δεν την θέλει θεωρείται υποταγμένος στις δυνάμεις του Σατανά/Ιδιωτικού Τομέα. Σαν φυσικός εχθρός που είναι, πρέπει να σιωπήσει. Χρησιμοποιούνται κατηχητισμοί όποτε απειλούνται οι συσχετισμοί. Οι κατηχητισμοί είναι φράσεις που αυτόματα λέει ο πιστός για να αποφύγει τις δυνάμεις του κακού:
– Ο Θεός σου έδωσε την ψυχή και θα σε σώσει από την κόλαση, φτάνει να αγαπάς τις Εκκλησίες που Αυτός έφτιαξε.
– Το Κράτος σου έδωσε την ελευθερία και θα σε σώσει από τους κερδοσκόπους, φτάνει να αγαπάς τους Οργανισμούς που Αυτό έφτιαξε (ΕΡΤ).

Δεν υπάρχει τίποτα μετά τα δημιουργήματα του Θεού/Κράτους. Όποτε δε κάποιος δεσμός πάει να σπάσει, αμέσως ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί που φταίνε τον Σατανά/Ιδιωτικό Τομέα, και το ποίμνιο που έχει εκτροχιαστεί προς την αμαρτία/κέρδος. Ο Θεός/Κράτος είναι η πραγματική στεριά σωτηρίας, στην οποία το ποίμνιο πρέπει να επιστρέψει εάν θέλει να είναι ασφαλής. Η πίστη είναι τυφλή.

Αναμενόμενα, αυτόν ακριβώς τον συσχετισμό καπηλεύονται και οι διάφοροι παπάδες του Θεού/εκπρόσωποι του Κράτους. Τον χρησιμοποιούν για να στήσουν τους μηχανισμούς δύναμης και χρηματοδότησης. Τα μονοπώλια ηθικής νομιμοποιούνται ανάμεσα στο ποίμνιο δούλους. Μαζί με αυτά, αρχίζουν να κυριαρχούν και τα διάφορα παρακράτη που απομυζούν τα πρόβατα.

Τα μέλη της θρησκείας/κρατισμού θα υποστηρίξουν τους συσχετισμούς με όλη τους την δύναμη, ακόμη και αν αυτό σημαίνει την υποδούλωση όλων των άλλων. Όλοι γίνονται θύματα, όλοι γίνονται θύτες, και όλοι νομιμοποιούν τον παραλογισμό. Ο ορθολογισμός δεν υφίσταται.

Η συνέχεια πλέον είναι τόσο ξεκάθαρη, όσο και προβλέψιμη. Πάνε χέρι-χέρι αυτά. Η βία που επιβάλλει ο Θεός και το Κράτος είναι ιστορικά συνδεδεμένα, και δικαιολογούνται κατά τον ίδιο εσφαλμένο τρόπο. Μετά τον Θεό/Κράτος, σύμφωνα με τον θρήσκο/κρατιστή, είναι το χάος και η ακολασία.

‘O πόλεμος είναι ειρήνη’, ‘Η ελευθερία είναι σκλαβιά, ‘Η άγνοια είναι δύναμη’. Αυτές είναι οι τρεις επιγραφές που κοσμούν το κτήριο του ‘Υπουργείου της Αλήθειας’, στο μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ, ‘Χίλια Εννιακόσια Ογδόντα Τέσσερα’. Το τραγικό στην περίπτωσή μας είναι πως το ‘Υπουργείο της Αλήθειας’ παίρνει σάρκα και οστά ανάμεσα στο πλήθος. Δεν χρειάζεται κτίρια. Δεν χρειάζεται επιγραφές. Οι επιγραφές είναι μέσα μας, έχουν αποτυπωθεί επάνω στη σκέψη, και ενεργοποιούνται αυτόματα όποτε υπάρξει απειλή.

Το Υπουργείο είμαστε εμείς, και οι εντολές του είναι τα υποσυνείδητα που καθοδηγούν τις σκέψεις και τις πράξεις μας.